سراب توهمی آبی رنگ

سایه ای آمد

و تو باسایه آمدی

سبک تر از باد ، مهربانتر از نسیم و پاک تر از آبی

و من بودم ایستاده میان جاده ای که بسمت افتاب می رفت

میان جاده ای که انتهایش پر بود از درخت

و سایه ترا با خود آورد 

و شور و هیجانی ابی رنگ با تو می آمد 

وعبور زمان جاری بود از دستهای ما 

چون آب چکه چکه چکید تا تمام شد 

و  چشمانم در پی تو ، جاده را  پیچید

 جاده تهی بود از تو

تهی بود از انتهای آفتاب و زندگی 

و تهی بود از مفهوم درخت

و درختی نبود در آن جاده  که من از دور  آنرا میدیدم

و حتی نبود آن سایه ای که با خود آوردی

نگاه بودم...

با سکوتی بر لب

بر عطش تب دار خیالم جامی از سراب نوشاندم 

و چه سیراب شدم 

آری 

" سراب توهمی است آبی رنگ "

#زهراسادات_قاسمی