چکمه های چل تیکه

..

دستهای پدر 

تکه تکه اندوه بود

که در عطش خشکسالی 

برای زنده ماندن ما 

زمین را شخم میزد 

و کفش هایش 

چکمه های چل تیکه ای

که رویای سبز شالیزارها را 

دست خوش فلسفه گرسنگی میکرد 

او به هیاهوی باد دل بسته بود 

و در غروب غریب باغ

به غربت آدمی 

می گریست ... #زهراسادات_قاسمی

#دستها_حرف_میزنند 

#چکمه_های_چل_تیکه

#فلسفه_گرسنگی

#میبینمت_میبینیم؟

#لذت_عکاسی